اینترنت استارلینک چیست؟
استارلینک (به انگلیسی: Starlink) یک منظومه ماهواره‌ای است که از سوی شرکت اسپِیس‌اِکس برای فراهم کردن اینترنت ماهواره‌ای شکل گرفته‌است. این صورت فلکی از هزاران ماهواره کوچک در مدار پایینی زمین تشکیل‌شده‌است که در ترکیب با فرستنده و گیرنده‌های زمینی کار می‌کنند.
اسپیس‌اکس قصد دارد برخی از ماهواره‌ها را برای اهداف نظامی، علمی یا اکتشافی بفروشد. مرکز توسعه ماهواره‌های اسپیس‌اکس در ردموند واشینگتن، میزبان تحقیق، توسعه، ساخت و کنترل گردش ماهواره‌های استارلینک است. هزینه پروژه یک‌دهه‌ای طراحی، ساخت و استقرار این صورت فلکی توسط اسپیس‌اکس در ماه مه ۲۰۱۸ حداقل ۱۰ میلیارد دلار برآورد شد.
توسعه محصول از سوی شرکت سازنده در سال ۲۰۱۵ آغاز شد. در گام اول، دو ماهواره نمونه اولیه برای پرواز آزمایشی در فوریه ۲۰۱۸ به فضا پرتاب شدند. بعدها به مرور زمان ماهواره‌های آزمایشی بیشتری اضافی شدند و ۶۰ ماهواره عملیاتی در ماه مه سال ۲۰۱۹ در مدار مستقر شدند.
از نوامبر ۲۰۲۰، اسپیس‌اکس در راستای اهداف خود، هم‌زمان تا ۶۰ ماهواره در هر پرتاب را با هدف استقرار ۱۵۸۴ ماهواره ۲۶۰ کیلوگرمی برای ارائه خدمات تقریباً جهانی تا اواخر سال ۲۰۲۱ یا ۲۰۲۲ به فضا می‌فرستد. اسپیس‌اکس در اوت ۲۰۲۰ یک سرویس بتا خصوصی در ایالات متحده شمالی و یک بتا عمومی را در اکتبر ۲۰۲۰ در عرض‌های جغرافیایی بالا بین ۴۴ و ۵۲ درجه شمالی آغاز کرد.
در ۱۵ اکتبر ۲۰۱۹ کمیسیون فدرال ارتباطات ایالات‌متحده پرونده‌هایی را از طرف اسپیس‌اکس به اتحادیه بین‌المللی مخابرات فرستاد تا طیفی را برای ۳۰٬۰۰۰ ماهواره اضافیِ مکملِ ۱۲٬۰۰۰ ماهواره استارلینک که قبلاً توسط کمیسیون فدرال ارتباطات تأییدشده بود، فراهم کند.
ستاره‌شناسان در مورد تأثیر صورت‌های فلکی در مشاهدات نجومی زمینی و چگونگی افزودن ماهواره‌ها به یک مدار از پیش متراکم، ابراز نگرانی کرده‌اند. این منظومه ماهواره‌ای همچنین باعث به وجود آمدن سخنانی در مورد رعایت اخلاق توسط یک شرکت که به‌طور یک‌جانبه ظاهر آسمان شب را تغییر میدهد، شد.
تاریخچه
برنامه‌ریزی اولیه
برای اولین بار در اواسط دهه ۱۹۸۰ به‌عنوان بخشی از ابتکار دفاع استراتژیک شرکت فناوری ساری ستلایت(SSTL) به عنوان بخشی از «چشم‌انداز استراتژیک مشترک» به دست آورد. SSTL در آن زمان در حال کار برای گسترش اینترنت در فضا بود. با این حال، سهام اسپیس‌اکس در نهایت در سال ۲۰۰۸ پس از تمرکز بیشتر شرکت بر روی ناوبری و رصد زمین به شرکت فناوری هوافضا فرانسوی آستریوم فروخته شد. در اوایل سال ۲۰۱۴، ایلان ماسک و گرگ وایلر در حال کار روی طراحی یک صورت فلکی متشکل از ۷۰۰ ماهواره به نام WorldVu (که به وان‌وب تغییر نام داد) بودند که بیش از ۱۰ برابر بزرگ‌ترین منظومه ماهواره‌ای ایریدیوم در آن زمان بود. با این حال، این بحث‌ها در ژوئن ۲۰۱۴ شکست خورد و شرکت اسپیس‌اکس به جای آن به‌طور مخفیانه درخواست ITU را از طریق تنظیم کننده مخابرات نروژ تحت نام STEAM ثبت کرد.
۲۰۱۵–۲۰۱۷
شبکه ماهواره‌های ارتباطی اسپیس‌اکس در ژانویه ۲۰۱۵ با پهنای باندی تا ۵۰٪ از کل ترافیک ارتباطی بک‌هال (backhaul) – اصطلاح بک‌هال اغلب در ارتباطات از راه دور استفاده می‌شود و به انتقال سیگنال از یک سایت یا شبکه از راه دور به یک سایت دیگر، معمولاً سایت مرکزی، اشاره دارد.[۱]- و حداکثر ۱۰٪ از ترافیک اینترنت محلی در شهرهای با ا، برای عموم اعلام شد. مدیرعامل این شرکت، ایلان ماسک در اظهارنظری عنوان داشت که تقاضای برآورده نشده قابل‌توجهی برای اینترنت کم‌هزینه در سطح جهانی وجود دارد.
برنامه تأسیس مرکز توسعه ماهواره اسپیس‌اکس در سال ۲۰۱۵ از سوی شرکت با شرکایش در ردموند برای توسعه و ساخت شبکه ارتباطی جدید اعلام شد. در آن زمان، دفتر واقع در منطقه سیاتل قصد داشت در ابتدا تقریباً ۶۰ مهندس و به‌طور بالقوه ۱۰۰۰ کارمند را تا سال ۲۰۱۸ در استخدام خود داشت.
این شرکت در اواخر سال ۲۰۱۶ در ۲٬۸۰۰ مترمربع فضای اجاره‌ای فعالیت کرد و تا ژانویه ۲۰۱۷ تأسیسات دوم ۲٬۸۰۰ مترمربعی‌اش را در اختیار گرفت که هر دو در ردموند واقع‌شده بودند. در اوت ۲۰۱۸، اسپیس‌اکس تمام عملیات منطقه سیاتل خود را با انتقال به یک مرکز سه ساختمانه بزرگتر در مرکز شرکت Redmond Ridge، برای پشتیبانی از ساخت ماهواره علاوه بر تحقیق و توسعه، ادغام کرد.
در ژوئیه ۲۰۱۶، اسپیس‌اکس فضایی خلاقانه با مساحت ۷۴۰ مترمربع در ارواین، کالیفرنیا (شهرستان اورنج) خریداری کرد. فهرست‌های شغلی اسپیس‌اکس نشان‌دهنده این بود که دفتر واقع در ارواین شامل بخش‌های پردازش سیگنال، فناوری رادیو شناسه (RFIC) و همچنین بخش توسعه مدارهای مجتمع با کاربرد خاص(ASIC) برای برنامه ماهواره‌ای این شرکت است.
تا ژانویه ۲۰۱۶، این شرکت برنامه‌های خود را برای داشتن دو ماهواره نمونه اولیه (پروتوتایپ) در سال ۲۰۱۶ و منظومه ماهواره‌ای نمونه اولیه در مدار و عملیاتی کردنشان تقریباً تا سال ۲۰۲۰ را اعلام کرده بود. تا اکتبر ۲۰۱۶ اسپیس‌اکس ماهواره‌های نمونه اولیه را برای پرتاب و آزمایش در سال ۲۰۱۷ آماده کرده بود، اما چالش بخش طراحی ماهواره، تمرکز بر دستیابی به چیزی بود که تا حدی کم‌هزینه باشد که با هزینه تقریبی ۲۰۰ دلار بتوان آن را برای کاربران راه‌اندازی کرد. رئیس اسپیس‌اکس گوین شاتول اظهار داشت که این پروژه در «مرحله طراحی باقی‌مانده‌است زیرا این شرکت به دنبال مقابله با مسائل مربوط به هزینه پایانه‌های کاربری است». استقرار صورت فلکی نیز تا «اواخر این دهه یا اوایل دهه بعدی» پیش‌بینی می‌شد.
در نوامبر ۲۰۱۶، اسپیس‌اکس درخواست «ماهواره مخابراتی مدار غیر زمین ثابت در سرویس ماهواره‌هایی با دیش‌های ثابت با استفاده از باند فرکانس کی‌یو (Ku) و کی‌آ (Ka)» را به کمیسیون ارتباطات فدرال ارائه کرد.
در مارس ۲۰۱۷، اسپیس‌اکس طرح‌هایی را برای کمیسیون ارتباطات فدرال فرستاد تا لایه مداری‌ای (Orbital shell) شامل بیش از ۷٬۵۰۰ «ماهواره باند V (وی) در مدارهای غیر زمین‌آهنگ (ژئوسنکرون) برای ارائه خدمات ارتباطی» را در یک طیف الکترومغناطیسی که قبلاً آن‌چنان برای خدمات ارتباطات تجاری مورداستفاده قرار نگرفته بود، در اختیار بگیرد. این دسته، «صورت فلکی مدار نزدیک زمین» نامیده می‌شود که شامل ۷٬۵۱۸ ماهواره است که فقط در ارتفاعی ۳۴۰ کیلومتری نسبت به زمین می‌چرخند، درحالی‌که دسته کوچک‌تر، شامل ۴٬۴۲۵ ماهواره، این‌طور طرح‌ریزی‌شده بود تا در باندهای Ka و Ku و در ارتفاع ۱۲۰۰ کیلومتری زمین بچرخد. برنامه‌های اسپیس‌اکس در دو زمینه غیرمعمول بود: این شرکت قصد داشت از طیف باند V کم استفاده‌شده استفاده کند و همچنین آن‌ها قصد داشتند از یک رژیم مداری جدید استفاده کنند، رژیم مداری نزدیک زمین ۳۴۰ کیلومتری، جایی که کشش جوی بسیار زیاد است و به‌طور معمول باعث می‌شود طول عمر مداری ماهواره‌ها کوتاه باشد. طرح مارس ۲۰۱۷ خواستار این بود که اسپیس‌اکس ماهواره‌های آزمایشی از نوع باندهای Ka و Ku را در سال‌های ۲۰۱۷ و ۲۰۱۸ پرتاب کرده و در سال ۲۰۱۹ شروع به عملیاتی کردن صورت فلکی خود کند. ساخت صورت فلکی‌ای شامل حدوداً ۴٬۴۴۰ ماهواره انتظار نمی‌رفت که قبل از ۲۰۲۴ به پایان برسد. به علت وقوع حادثه‌ای، پرتاب برنامه‌ریزی‌شده دو ماهواره آزمایشی تجدیدنظر شده به سال ۲۰۱۸ منتقل شد.
در سال ۲۰۱۵–۲۰۱۷ برخی اختلافات با آژانس نظارتی (رگولاتوری) در مورد صدور مجوز برای طیف ارتباطی برای این صورت‌های فلکی بزرگ ماهواره‌ها به وجود آمد. قانون نظارتی سنتی رگولاتوری برای صدور مجوز استفاده از طیف‌های مداری به این صورت بود که سازمان‌های ماهواره‌ای باید حداقل یک ماهواره در طیف رادیویی موردنظرشان پرتاب می‌کردند حتی اگر از آن استفاده‌ای به عمل نیاورند. تا سال ۲۰۱۷، کمیسیون ارتباطات فدرال یک مهلت شش‌ساله برای این شرکت تعیین کرده بود تا یک صورت فلکی بزرگ را برای انطباق با شرایط صدور مجوز مستقر کند. در سپتامبر ۲۰۱۷، هر دو شرکت بوئینگ و اسپیس‌اکس از کمیسیون فدرال ارتباطات درخواست کردند که از قانون شش‌ساله صرف‌نظر کند، اما این درخواست آن‌ها رد شد. تا اینکه در سال ۲۰۱۹، کمیسیون فدرال ارتباطات حکمی صادر کرد که نیمی از صورت فلکی باید در مدت شش سال در مدار قرارگرفته و در مدت ۹ سال از تاریخ صدور مجوز، سامانه باید به‌طور کامل مستقر شود. اسپیس‌اکس در سال ۲۰۱۷ نام شبکه استارلینک را برای شبکه باندپهن ماهواره‌ای خود ثبت کرد. این نام از کتاب خطای ستارگان بخت ما الهام گرفته‌شده‌است.
اسپیس‌اکس اسناد و مدارکی را در اواخر سال ۲۰۱۷ به کمیسیون ارتباطات فدرال ارائه داد که برنامه این شرکت را برای کاهش زباله‌های فضایی حاصل‌شده از ماهواره‌های استارلینک تصریح می‌کرد. این شرکت «یک برنامه عملیاتی منظم را برای از مدار خارج کردن ماهواره‌هایی که نزدیک به پایان عمر مفیدشان هستند، با سرعتی بیشتر ازآنچه در استانداردهای بین‌المللی آمده‌است، اجرا می‌کند. هر ماهواره تقریباً در مدت یک سال بعد از پایان مأموریتش به‌وسیله پیشرانه‌هایش از مدار خود خارج و به اتمسفر زمین واردشده و در آن می‌سوزد.» در مارس ۲۰۱۸، کمیسیون ارتباطات فدرال، با برخی شرایط، تأییدیه اسپیس‌اکس را صادر کرد. اسپیس‌اکس باید مجوز جداگانه‌ای را نیز از اتحادیه بین‌المللی مخابرات (ITU) دریافت کند. ناسا از اسپیس‌اکس درخواست کرد تا سطح اطمینان بالاتری از ۹۰٪ که ناسا برای خود استفاده می‌کرد، برای خارج کردن ماهواره‌هایش از مدار در زمان اتمام مأموریت اتخاذ کند. این درخواست ناسا توسط کمیسیون فدرال ارتباطات مورد تأکید قرار گرفت.
۲۰۱۸–۲۰۱۹
در ماه مه ۲۰۱۸، اسپیس‌اکس انتظار داشت که کل هزینه‌های توسعه و ساخت این صورت فلکی تا ۱۰ میلیارد دلار اوج گیرد. در اواسط سال ۲۰۱۸ اسپیس‌اکس بخش توسعه ماهواره را در ردموند سازمان‌دهی مجدد و چندین عضو مدیریت ارشد را منصوب کرد.
در نوامبر ۲۰۱۸، اسپیس‌اکس علاوه بر ۴٬۴۲۵ ماهواره مورد تأیید قرارگرفته قبلی، مجوز رگولاتوری ایالات‌متحده را برای استقرار ۷٬۵۱۸ ماهواره پهن باند دیگر دریافت کرد. پرونده‌های موجود اسپیس‌اکس نزد رگولاتوری نشان میدهد که ۴٬۴۲۵ ماهوارهٔ اولیه در ارتفاع ۱٬۱۱۰ تا ۱٬۳۲۵ کیلومتری زمین، بالاتر از ایستگاه فضایی بین‌المللی، درخواست شده‌اند. مجوز جدید برای افزودن صورت فلکی در مدار نزدیک زمینِ غیر زمین‌ایستا متشکل از ۷٬۵۱۸ ماهواره در ارتفاع ۳۳۵ تا ۳۴۶ کیلومتری زمین بود. همچنین در نوامبر ۲۰۱۸، طی پرونده‌های جدیدی، درخواستی برای کمیسیون ارتباطات فدرال برای تغییر مجوزهای صادرشده قبلی برای ۱۶۰۰ ماهواره از ۴٬۴۲۵ ماهواره باندهای کی‌یو و کی‌آ مدار ۱٬۱۵۰ کیلومتری به «لایه مداری پایین‌تری از صورت فلکی» در ارتفاع ۵۵۰ کیلومتری ارائه کرد. این ماهواره‌ها در لایه مداری سوم، مداری در ارتفاع ۵۵۰ کیلومتری، کار می‌کنند درحالی‌که مدارهای بالاتر و پایین‌تر در ارتفاع ۱٬۲۰۰ و ۳۴۰ کیلومتری زمانی استفاده خواهند شد که امکان استقرار تعداد قابل‌توجهی از ماهواره‌ها در فرایند استقرار در سال‌های آتی امکان‌پذیر شود. کمیسیون ارتباطات فدرال این درخواست را در آوریل ۲۰۱۹ تأیید کرد و اجازه استقرار حدوداً ۱۲٬۰۰۰ ماهواره در سه لایه مداری شامل ۱٬۶۰۰ ماهواره در ارتفاع ۵۵۰ کیلومتری و متعاقباً ۲٬۸۰۰ ماهواره در طیف مداری باندهای کی‌یو و کی‌آ در ارتفاع ۱٬۱۵۰ کیلومتری و حدوداً ۷٬۵۰۰ ماهواره باند V در ارتفاع ۳۴۰ کیلومتری را صادر کرد.
با نزدیک شدن طرح‌های چندین ارائه‌دهنده برای ساخت صورت‌های فلکی شامل هزاران ماهواره به واقعیت، ارتش ایالات‌متحده در سال ۲۰۱۸ شروع به انجام مطالعات آزمایشی برای ارزیابی نحوه استفاده از شبکه‌ها کرد. در دسامبر ۲۰۱۸، نیروی هوایی ایالات‌متحده قراردادی ۲۸ میلیون دلاری برای سرویس‌های آزمایشی خاص در استارلینک منعقد کرد.
در فوریه ۲۰۱۹، شرکت خواهر اسپیس‌اکس، SpaceX Services Inc، درخواستی را برای دریافت مجوز بهره‌برداری از حداکثر یک‌میلیون ایستگاه ثابت ماهواره‌ای زمینی که می‌توانند با ماهواره‌های استارلینک ارتباط برقرار کنند، به کمیسیون فدرال ارتباطات ارائه کرد.
برنامه‌های اسپیس‌اکس در سال ۲۰۱۹ بر چرخش ۱۲۰۰۰ ماهواره اولیه در سه لایه مداری بود:
لایه اول: ۱۴۴۰ ماهواره در مدار ارتفاع ۵۵۰ کیلومتری
لایه دوم: ۲۸۲۵ ماهواره طیف باند کِی‌یو و کِی‌آ در ارتفاع ۱۱۱۰ کیلومتری
لایه سوم: ۷۵۰۰ ماهواره باند V در ۳۴۰ کیلومتری
تا آوریل ۲۰۱۹ اسپیس‌اکس در حال انتقال تلاش‌های خود از تحقیق و توسعه به ساخت با نخستین پرتاب گروه بزرگی از ماهواره‌ها و دستیابی به نیاز آشکار میانگین نرخ پرتابِ ۴۴ فضاپیما با عملکرد بالا و هزینه کم در ۶۰ ماه برای رسیدن به ۲۲۰۰ ماهواره برای پشتیبانی از قانون مجوز تخصیص طیف کمیسیون فدرال ارتباطات بود. اسپیس‌اکس اظهار داشت که آن‌ها قادر به تحقق ضرب‌الاجل «استقرار نیمی از صورت فلکی طی شش سال از زمان مجوز و تکمیل سامانه در ۹ سال» خواهند بود.
در پایان ژوئن ۲۰۱۹، اسپیس‌اکس با ۶۰ ماهواره ارتباط برقرار کرده اما ارتباط را با سه ماهواره از دست داد. ۵۷ ماهواره باقیمانده طبق برنامه کار کردند. چهل‌وپنج ماهواره به ارتفاع مداری ۵۵۰ کیلومتری خود رسیدند، همچنین پنج ماهواره هنوز مدار خود را بالا می‌بردند و پنج ماهواره دیگر قبل از اینکه مدار خود را بالا ببرند تحت بررسی سیستمی بودند. قرار بود دو ماهواره باقیمانده به‌سرعت از مدار خارج و مجدداً به جو وارد شوند تا روند خروج از مدار ماهواره‌ها آزمایش شود. انتظار می‌رود سه ماهواره‌ای که ارتباطشان قطع‌شده دوباره وارد جو شوند، اما این کار را به‌صورت غیرفعال و با کمک کشش جوی انجام می‌شود زیرا اسپیس‌اکس دیگر قادر به کنترل فعالیت آن‌ها نبود.
در سپتامبر ۲۰۱۹، اسپیس‌اکس دوباره به کمیسیون فدرال ارتباطات مراجعه کرد تا تغییرات بیشتری را در صورت فلکی خود اعمال کند. اسپیس‌اکس با این استدلال که پس‌ازاین اصلاحات می‌تواند ماهواره‌ها را از طریق فقط یک پرتاب به‌وسیله هواپیما در چندین صفحه قرار دهند، تقاضا کرد تعداد صفحه‌ها در لایه مداری ۵۵۰ کیلومتری را سه برابر کند. اسپیس‌اکس استدلال کرد که این تغییر می‌تواند برای طوفان ۲۰۲۰ در جنوب ایالات‌متحده پوشش اینترنتی داشته باشد. این تغییر در دسامبر ۲۰۱۹ تصویب شد و در حال حاضر فقط ۲۲ ماهواره، به‌جای ۶۶ ماهواره در طرح اصلی، در هر صفحه قرار دارد. تعداد ماهواره‌های موجود در لایه ۵۵۰ کیلومتری همان ۱۴۴۰ باقی‌مانده‌است.
در ژوئن ۲۰۱۹، اسپیس‌اکس درخواستی را برای صدور مجوز آزمایش حداکثر ۲۷۰ پایانه زمینی – شامل ۷۰ دستگاه در سراسر ایالات‌متحده و ۲۰۰ دستگاه در خانه‌های کارمندان این شرکت در واشینگتن – به کمیسیون فدرال ارتباطات ارائه کرد.
در اکتبر ۲۰۱۹، ایلان ماسک شبکه اسپیس‌اکس را با استفاده از اینترنت متصل به ماهواره به‌وسیله ارسال یک توئیت در شبکهٔ اجتماعی توئیتر به‌طور عمومی آزمایش کرد.
۲۰۲۰–۲۰۲۲
تا تاریخ ۳ فوریه ۲۰۲۲ مجموعاً ۲٬۰۹۱ ماهواره (با احتساب ماهواره‌های آزمایشی تین‌تین آ و ب) به مدار زمین پرتاب‌شده بود. در سال ۲۰۲۱ اسپیس‌اکس تصمیم گرفت هر دو هفته یک‌بار، در هر پرتاب فالکون ۹، ماهواره‌های استارلینک را در دسته‌های ۶۰تایی، به فضا پرتاب کند.
در ۱۷ آوریل ۲۰۲۰، اسپیس‌اکس معماری شبکه استارلینک را اصلاح کرد. اسپیس‌اکس با ارسال درخواستی به کمیسیون ارتباطات فدرال پیشنهاد کرد ماهواره‌های بیشتری، از مجوزی که کمیسیون فدرال ارتباطات قبلاً مجاز بود صادر کرده بود، در مدارهای پایین‌تر عملیاتی کند. فاز اول شامل ۱۴۴۰ ماهواره خواهد بود که در ارتفاع ۵۵۰ کیلومتری در مدارهایی با شیب ۵۳° به دور زمین گردش می‌کنند. این قسمت از صورت فلکی، برای پرتاب تا پایان سال ۲۰۲۰، بدون تغییر باقی‌مانده‌است.
۱۲٬۰۰۰ ماهواره اولیه در سه لایه مداری به دور خود بچرخند:
لایه اول: ۱۴۴۰ ماهواره در مدار ۵۵۰ کیلومتری و زاویه انحراف مداری ۵۳° (منظور از زاویه انحراف مداری، زاویه مدار ماهواره نسبت به استوا زمین است)
لایه دوم: ۱۴۴۰ ماهواره در مدار ۵۴۰ کیلومتری و زاویه انحراف مداری ۵۳٫۲°
لایه سوم: ۷۲۰ ماهواره در مدار ۵۷۰ کیلومتری و زاویه انحراف مداری ۷۰°
لایه چهارم: ۳۳۶ ماهواره در مدار ۵۶۰ کیلومتری و زاویه انحراف مداری ۹۷٫۶°
لایه پنجم: ۱۷۲ ماهواره در مدار ۵۶۰ کیلومتری و زاویه انحراف مداری ۹۷٫۶°
اسپیس‌اکس قبلاً از کمیسیون فدرال ارتباطات برای بهره‌برداری از ۲٬۸۲۵ ماهواره دیگر در مدارهای بالاتر از ۱۱۱۰ تا ۱۳۲۵ کیلومتری، در صفحه‌های مداری (Orbital plane) با شیب ۵۳٫۸°، ۷۰°، ۷۴° و ۸۱° مجوز قانونی داشته‌است. طرح اصلاح‌شده ارائه‌شده توسط اسپیس‌اکس به کمیسیون فدرال ارتباطات پیش‌بینی می‌کند ماهواره‌های باند کی‌یو و کی‌آ در فاز بعدی شبکه استارلینک، همگی در ارتفاعات بین ۵۴۰ و ۵۷۰ کیلومتر با شیب ۵۳٫۲°، ۷۰° و ۹۷٫۶° کار کنند. این طرح ۴۴۰۸ ماهواره استارلینک را تحت پوشش قرار میدهد، یکی کمتر ازآنچه در معماری قبلی پیش‌بینی‌شده بود. اسپیس‌اکس قصد دارد ۷٬۵۰۰ ماهواره باند V دیگر را در مدار حدود ۳۴۵ کیلومتری پرتاب کند. کمیسیون فدرال ارتباطات این درخواست را در آوریل ۲۰۲۱ تأیید کرد.
در ژوئن ۲۰۲۰، اسپیس‌اکس برای استفاده از باند E در صورت فلکی نسل ۲ در ایالات‌متحده درخواست داد. انتظار می‌رود که صورت فلکی نسل ۲ استارلینک شامل ۳۰٬۰۰۰ ماهواره بوده و پوشش کامل جهانی را فراهم کند.
در ژوئن ۲۰۲۰، اسپیس‌اکس برای صدور مجوز ارائه خدمات اینترنت پرسرعت استارلینک در کانادا درخواستی را به مقامات نظارتی کانادا ارائه کرد.
در اکتبر ۲۰۲۰، اسپیس‌اکس اعلام کرد که قصد دارد ۶۰ ماهواره نمونه اولیه v0.9 را برای «کاهش بقایای مداری» از مدار خارج کند. تا ۷ اکتبر ۲۰۲۰، ۳۹ مورد از این ۶۰ ماهواره، وارد جو زمین شده‌اند. در اکتبر سال ۲۰۲۰، کانادا مجوز کار در آنجا را صادر کرد.
در ۴ نوامبر ۲۰۲۰، اسپیس‌اکس یک میلیون‌اُمین آزمایش استارلینک خود را انجام داده و سرعت اتصال را دو برابر کرد. آزمایش‌کنندگان بتا استارلینک سرعت بیش از ۱۵۰ مگابیت در ثانیه را گزارش کرده‌اند، بالاتر از حد اعلام‌شده برای تست بتا عمومی.
در ۶ نوامبر ۲۰۲۰، مرکز نوآوری، علوم و توسعه اقتصادی کانادا موافقت رگولاتوری این کشور را برای خدمات‌دهی منظومه ماهواره‌ای استارلینک اعلام کرد.
کمیسیون ارتباطات فدرال برای حمایت از مشتریان باندپهن روستایی از طریق شبکه اینترنت ماهواره‌ای استارلینک، به اسپیس‌اکس کمک ۹۰۰ میلیون دلاری یارانه‌ای فدرال اعطا کرد. اسپیس‌اکس برای خدمات‌رسانی به مشتریان در ۳۵ ایالت ایالات‌متحده موفق به دریافت یارانه شد.
اسپیس‌اکس گروه جدیدی از ۱۰ ماهواره، نخستین ماهواره‌های استارلینک در مدارهای قطبی، استارلینک را در ۲۴ ژانویه ۲۰۲۱ پرتاب کرد. این پرتاب با استقرار ۱۴۳ ماهواره، رکورد پرتاب بیشترین ماهواره در یک مأموریت را که قبلاً در اختیار سازمان پژوهش‌های فضایی هند بود را شکسته و تعداد ماهواره‌های مستقر استارلینک را به عدد ۱۰۲۵ رساند.
در فوریه ۲۰۲۱، اسپیس‌اکس اعلام کرد که استارلینک بیش از ۱۰ هزار کاربر دارد و امکان پیش‌سفارش را برای عموم مردم بازکرده است.
در فوریه ۲۰۲۱ اسپیس‌اکس در برنامه‌ای بلند پروازانه درخواست ارائه سرویس‌های صدا روی پروتکل اینترنت، پشتیبانی اضطراری و اینترنت ماهواره‌ای ارزان‌تر برای افراد کم‌درآمد را از کمیسیون فدرال ارتباطات داشت.[۲][۳]
در فوریه ۲۰۲۱، اسپیس ایکس جمع‌آوری ۳٬۵ میلیارد دلار سرمایه مالی اضافی در شش ماه گذشته را برای حمایت از مرحله نیازمند سرمایه‌گذاری سنگین در زمینه عملیاتی استارلینک، به‌علاوه توسعه سامانه پرتاب استارشیپ، را به پایان رساند. در ماه آوریل، اسپیس‌اکس تصریح کرد که آن‌ها قبلاً دو نسل از فناوری استارلینک را آزمایش کرده‌اند که هزینه نسل دوم نسبت به نسل اول کمتر است. انتظار می‌رود نسل سوم با پیوندهای لیزری بین‌ماهواره‌ای «در چند ماه آینده [و با] قیمت بسیار ارزان‌تر از نسخه‌های قبلی» پرتاب شوند.
در مارس ۲۰۲۱، اسپیس‌اکس از کمیسیون فدرال ارتباطات برای گونهٔ سیار پایانه‌های خود جهت استفاده در اتومبیل‌ها، شناورها و هواپیماها درخواست مجوز کرد.
در ماه مه ۲۰۲۱، اسپیس‌اکس اعلام کرد که تاکنون بیش از ۵۰۰٬۰۰۰ نفر برای دریافت سرویس استارلینک درخواست ثبت کرده‌اند. در اواخر همان ماه، اسپیس‌اکس اعلام کرد با سکوی ابری گوگل و مایکروسافت آژور توافق‌هایی برای ارائه خدمات محاسباتی و شبکه‌سازی زمینی برای استارلینک صورت گرفته‌است.
در فوریه ۲۰۲۲، اسپیس‌اکس سرویس استارلینک پرمیوم را معرفی کرد، نسخه‌ای با عملکرد بالاتر از سرویس معمولی. این سرویس یک آنتن بزرگتر با کارایی بالا که سرعت وعده‌داده‌شده آن بین ۱۵۰ تا ۵۰۰ مگابیت در ثانیه با هزینه ۲۵۰۰ دلار برای آنتن و ۵۰۰ دلار هزینه خدمات ماهانه است را شامل خواهد شد. کاربران همچنین از پشتیبانی ۲۴/۷ با اولویت بهره‌مند خواهند شد. اعلام شده‌است که تحویل در سه‌ماهه دوم سال ۲۰۲۲ آغاز می‌شود.
در ۳ فوریه ۲۰۲۲، ۴۹ ماهواره تحت عنوان Group 4-7 پرتاب شدند. با توجه به افزایش قابل‌توجه نیروی کشش جوی ناشی از طوفان ژئومغناطیسی درجه G2 در ۴ فوریه، انتظار می‌رفت تا ۴۰ مورد از این ماهواره‌ها از بین بروند. تا ۱۲ فوریه، ۳۸ ماهواره دوباره وارد جو شدند در حالی که ۱۱ ماهواره باقیمانده به بالا بردن مدار خود ادامه دادند.
در ۲۶ فوریه ۲۰۲۲، ایلان ماسک اعلام کرد که پس از درخواست دولت اوکراین برای جایگزینی سرویس‌های اینترنتی نابود شده در حمله روسیه به اوکراین، ماهواره‌های استارلینک بر فراز اوکراین فعال شده‌اند.[۴] تا ۶ آوریل ۲۰۲۲, اسپیس اکس برای دادن امکان دسترسی به شبکه استارلینک به اوکراینی‌ها بیش از ۵۰۰۰ ترمینال استارلینک به اوکراین فرستاده بود.[۵] بخشی از هزینه تجهیزات استارلینک فرستاده شده به اوکراین از سوی نمایندگی ایالات متحده آمریکا برای انکشاف بین‌المللی، و نیز حکومت‌های فرانسه و لهستان تأمین شده بود.[۶]
پرتاب‌ها
اطلاعات بیشتر: فهرست پرتاب‌های استارلینک
استقرار ۱۴۴۰ ماهواره اول در ۷۲ صفحه مداری، هر یک شامل ۲۰ ماهواره انجام خواهد شد. اسپیس‌اکس نخستین منظومه ۶۰ ماهواره‌ای را در ماه مه ۲۰۱۹ به مدار ۴۵۰ کیلومتری (۲۸۰ مایل) پرتاب کرد و در آن زمان انتظار می‌رفت که حداکثر شش پرتاب با ۷۲۰ ماهواره (۶۰ * ۱۲) در سال ۲۰۱۹ برای پوشش مداوم در سال ۲۰۲۰ داشته باشد.
در اوت ۲۰۱۹، اسپیس‌اکس انتظار داشت چهار پرتاب دیگر در سال ۲۰۱۹ و حداقل ۹ پرتاب در سال ۲۰۲۰ انجام شود، اما از ژانویه ۲۰۲۰ انتظارات به ۲۴ پرتاب در سال ۲۰۲۰ افزایش‌یافته بود.
در مارس ۲۰۲۰، اسپیس‌اکس تولید شش ماهواره در روز را گزارش داد.
همچنین قرار است ماهواره‌های استارلینک از استارشیپ، یک موشک تحت توسعه اسپیس‌اکس که هم‌زمان ۴۰۰ ماهواره به فضا پرتاب می‌کند، پرتاب شوند.
در فوریه ۲۰۲۱ ایلان ماسک اظهار داشت که ماهواره‌ها در خوشه‌هایی در ۲۵ صفحه مداری حول مدار ۵۳ درجه شمالی حرکت می‌کنند.
منبع: ویکی پدیا
هم اکنون استارلینک در ایران در دسترس عموم قرار گرفته است و با ترفند تنظیم لوکیشن کشور دیگر میتوانید به راحتی در لحظه 150 مگابایت سرعت دانلود و آپلود را تجربه کنید؛ لازم به ذکر است هم اکنون در ایران طبق آمار مستند حداقل 1400 دیش استارلینک روشن شده و درحال استفاده هستند.
میهن استارلینک اولین واردکننده استارلینک در ایران از طریق کشور دبی و عراق بوده ؛
شما هرگونه مشاوره و راهنمایی در ضمینه خرید استارلینک نیاز داشتید میتوانید با کارشناس پشتیبان میهن استارلینک در ارتباط باشید.
میهن استارلینک همواره تمام خدمات شارژ اکانت و تهیه لایسنس برای دستگاه استارلینک شما ارائه میدهد،
